ഒരു പഴയ സഹപാഠി...
അതും schoolmate... "ഡേയ്, ഇന്ന് നീ
വരുന്നോ, ഒരു സർപ്രൈസ്
തരാം", എന്ന് രാവിലെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞപ്പോൾ, അവൻ ഒന്ന്
ആലോചിച്ചു. എന്തിനാ ഇപ്പോൾ പെട്ടെന്ന്
ഒരു സർപ്രൈസ് ആവോ.
ആ എന്തെങ്കിലും ആവട്ടെ.
നോക്കാം...
4 മണിയാകാൻ
അവനു സമയം
പോകാത്തത് പോലെ തോന്നി. ഇന്ന്
കൊടുക്കാം എന്ന് ക്ലയന്റിനോട്‌ ഏറ്റിരുന്ന
ജോലി നാളത്തേക്ക്
വച്ചു. ബാക്ക് ഗ്രൗണ്ടിൽ play ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന ബെറ്റി മിഡ്ലരുടെ 'From a distance' ന്റെ കൂടെ ഒന്ന് മൂളുക
പോലും ചെയ്തില്ല. ഈ unexpected call ൽ
എന്തൊക്കെയോ അവ്യക്ത ചിന്തകളിൽ വിരാജിച്ചിരുന്നപ്പോൾ
സമയം കടന്നുപോയതറിഞ്ഞില്ല. ചുമരിലെ
fancy ക്ലോക്കിലെ കിളി പുറത്ത് വന്നു ഓർമ്മപ്പെടുത്തി "ഡാ ഇനി ഒരു മണിക്കൂർ കൂടിയേ ഉള്ളൂ ട്ടോ".
അവൻ ബുള്ളറ്റുമെടുത്ത് നേരെ ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്തേക്ക് കുതിച്ചു.
വൈറ്റില ജംഗ്ഷനിലെ ബ്ലോക്കിനെക്കുറിച്ചറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് ഏരൂർ വഴി
തൃപ്പൂണിത്തുറ കറങ്ങി Nucleus Mall ന്റെ പാർക്കിങ്ങിൽ, തന്റെ
bullet ഒതുക്കി അവൻ ഒന്ന് നെടുവീർപ്പിട്ടുവെങ്കിലും
അവന്റെ ചിന്തകൾ അവളുടെ സർപ്രൈസ് call ൽ ഉടക്കി നിന്നു.
സമയം
3:43pm. ഹോ! വൈറ്റിലയിലെ ട്രാഫിക് ബ്ലോക്ക് ഒഴിവാക്കാൻ ഏരൂർ
വഴി തെരഞ്ഞെടുത്തപ്പോൾ അവിടെ
പന്തം കൊളുത്തിപ്പട! അഭിമന്യുവിന് വേണ്ടി... ഒരു പാവം
കുട്ടി കൂടി കലാലയ രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ
കത്തിക്കിരയായിരിക്കുന്നു... പക്ഷെ, സംഗു, ഇപ്പോൾ
ഇവിടെ എത്തിയിട്ടുണ്ടാവുമോ? അവന്റെ ചിന്തകൾ വീണ്ടും
അവളിലേക്ക് മടങ്ങി. അവന്റെ കണ്ണുകൾ
അബാദ് ഫുഡ് കോർട്ടിന്റെ ഓരോ ടേബിളിലേക്കും
തട്ടിത്തടഞ്ഞു നീങ്ങി. ഫോട്ടോ കണ്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും
നേരിൽ എങ്ങനെയാവും അവളിരിക്കുക? തിരിച്ചറിയാൻ പറ്റുമോ? സാമാന്യം തിരക്കുണ്ടാകാറുള്ള
ആ ഫുഡ് കോർട്ടിൽ
അന്ന് തിരക്ക് കുറവായിരുന്നു. അവൻ
ജനലിനരികിലുള്ള കസേര വലിച്ചിരിക്കാനും മൊബൈൽ
My heart is overwhelmed എന്ന്
പാടാൻ തുടങ്ങി.
"നിക്കീ നീ എവിടെയാ?" ജനാലചില്ലിലൂടെ
ഒഴുകിയിറങ്ങുന്ന abstract കളിൽ നിന്ന് കണ്ണെടുക്കാതെ
അവൻ ഫുഡ് കോർട്ടിലുണ്ടെന്നു പറയുമ്പോഴേക്കും, "നീ ഇതുവരെ മഴ
കണ്ടിട്ടില്ലേ?" എന്ന് ചോദിച്ചു കൊണ്ട്
അവൾ അതാ മുന്നിലുള്ള
കസേര വലിച്ചിട്ട് ഇരിക്കുന്നു!
അവൻ കസേര പിറകിലേക്ക് നിരക്കി
എഴുന്നേറ്റ് കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന gift പായ്ക്ക് അവളുടെ നേരെ
നീട്ടിയിട്ടു പറഞ്ഞു: "Many Many Happy Returns of the Day."
ഇത്തവണ പകച്ചത്
അവളായിരുന്നു. അവളുടെ ചുണ്ടിൽ അവശേഷിച്ചിരുന്ന മന്ദഹാസം മായാതെ
തന്നെ ആ ഒരു
പകപ്പ് അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ അവന് വായിച്ചെടുക്കാൻ കഴിഞ്ഞു.
തന്റെ സസ്പെൻസ് പൊളിഞ്ഞതിന്റെ പകപ്പ് മറച്ചുവയ്ക്കാൻ വൃഥാ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ ഒറ്റ ശ്വാസത്തിൽ ചോദിച്ചു: "നിനക്കെങ്ങിനെ
മനസ്സിലായി ഇന്നെന്റെ birthday ആണെന്ന്? ആഹ്, ഫേസ്ബുക്
പറഞ്ഞുകാണും അല്ലെ?"
"ഓ! Really? ഇന്ന് നിന്റെ birthday ആണോ?!!
കൊള്ളാല്ലോ. അപ്പോൾ വീണ്ടും wishes.
But you know, വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഒരു സഹപാഠി
നിനച്ചിരിക്കാത്ത സമയത്തു വിളിക്കുമ്പോൾ തോന്നുന്ന...
പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരു
സന്തോഷമുണ്ട്. അതും നേരിൽ
കാണാൻ വിളിക്കുമ്പോൾ. എനിക്കൊരിക്കലും വെറും കയ്യോടെ പോകാനും
കഴിയില്ല, ഇന്ന് എനിക്കുണ്ടായ ആ
സന്തോഷം നിനക്കും കാണില്ലേ എന്നേ
ഞാൻ കരുതൂ. അപ്പോൾ
പറയേണ്ട വാചകം അതല്ലാണ്ട് വേറെന്താണ്?"
